Er is alom veel bewondering voor de natuurvrijwilligers van EnHOe.
Elke donderdag en meestal op de fiets weer naar de werkplek toe.
De meesten zijn al aardig op leeftijd, maar ze werken vrolijk door.
Sint doet het ze niet na en neemt zijn mijter er graag voor af hoor!
Tomeloze energie om steeds maar weer die vogelkers te lijf te gaan.
In het werkgebied van EnHOe zie je er dan ook steeds minder staan.
Ook andere exoten moeten schop, zaag en tang duchtig vrezen.
Je zult maar een Prunus Serotina of Impatients Glandulifera wezen!
Ze zijn bereid ‘om niet’ hun steun aan het landschap te betuigen.
Daar kan Sywert van Lienden nog een puntje aan zuigen!
Een gevulde koek, dat is nog eens wat anders dan een paar miljoen.
Zo’n zakenman als hij zou het er zeker niet voor doen.
De EnHOe-ers zien het werk in de natuur ook wel als fitnesstraining.
Zagen, graven, knippen, dat is tenslotte allemaal beweging.
Het is alsof je het aan hun gezichten vóór en na het werk kunt zien.
Kijk maar naar de foto’s: het scheelt minstens een jaar of tien.
Met 13 mensen was de groep afgelopen donderdag in touw.
En dat ondanks ongemakken van water, sneeuw, mist en kou.
EnHOe verzet zich tegen exoten met hand en tand.
Maar donderdag werden er liefst 400 boompjes bijgeplant.
Daaronder waren meidoorn, gelderse roos, kornoelje en sporkelhout.
Alles van belang voor biodiversiteit en daarmee voor natuurbehoud.
Het hoeft dus bij EnHOe niet persé om vogelkers te gaan.
In no-time maken we van de Hartjesbosweg de Hartjesboslaan!
Jan Flims van Landschap Overijssel kwam met de boompjes in een aanhangwagen.
Hij gaf uitleg over hoe ze te planten; de foto’s zie je hieronder of in de bijlagen.
Het was een geluk dat er nog geen vorst in de grond zat.
Met weinig moeite maakte je al gauw het benodigde gat.
De sneeuw en berijpte bomen maakten alles tot een mooi tafereel.
Maar koude handen waren daardoor helaas niet exceptioneel.
EnHOe laat zich echter door zulke ongemakken niet uit het veld slaan.
Men werkt gewoon door en gaat er met volle energie tegenaan.
Een week eerder was het aan de Knollerveldweg al niet veel minder.
Daar werd een bosrand teruggezet tot blijdschap van de kleine ijsvogelvlinder.
Martin was getuige van de aanwezigheid van dit beschermde beestje.
De vlindercorridor was daarmee succesvol; toch een klein feestje.
Regelmatig neemt iemand voor in de pauze een traktatie mee.
Eigen gebakken cake bijvoorbeeld; lekker bij koffie of thee.
Ook een St Hubertus kruidenbitter heeft Sint dit jaar al opgemerkt.
Maar toen werd er na de pauze ineens nauwelijks nog gewerkt.
Donderdag was het ook weer raak, dit keer was het Marcel.
Hij heeft kiwibomen in zijn eigen tuin, dus dan weet je het wel.
Een grote zak van die vruchten werd op de grond gelegd.
En komende week wordt menig boterham met kiwi-jam belegd.