Verslagen van werkdagen
door: Erik Rolevink met een verslag van Wilbert Kallenberg
Wij willen alle dappere werkers die op 2 november hebben meegewerkt op de Duivelshof bedanken.
Met name ook onze gastheer Rob Meulenbroek van Natuurmonumenten en natuurlijk de prachtige paarden met hun begeleiders. Onze locatie trok wat minder deelnemers dan vorige jaren maar dat kwam door de onzekere weersvoorspellingen. Overigens was het zaterdag prima weer om te werken in de natuur en met 68 deelnemers was Duivelshof nog steeds één van de grootste locaties in Overijssel.
Wilbert Kallenberg heeft een verslag gemaakt (staat hier onder).
Roy Voortman heeft ook foto’s gemaakt, die vind je op onze website: https://www.enhoe.nl/fotos
door: Jonathan Brinkers
Een goede indruk, een goed begin!
Met mijn regenkleding, te grote laarzen, dikke sokken, rugtas met eten en drinken en een snel kloppend hart zit ik daar te wachten. “Wanneer komt hij nou?”, dacht ik, “Anton zou me toch niet zijn vergeten?”. Plotseling komt er een witte auto aan, “Zou dat Anton zijn”, dacht ik. “Dat moet wel”, ik loop naar buiten en geef hem een hand. Ik stap in de auto, we gaan naar de MaS!
In de auto zegt Anton me dat we naar het Glanerveld gaan. hij spreekt er vol uit over, wat een mooie plek, ikzelf heb niet zoveel met natuur en groen, maar ik vind niet dat de natuur moeten lijden onder mijn luiheid. Als ik toch een MaS moet doen, doe ik dat het liefst voor iets waar ik vind dat er iets voor gedaan moet worden.
Aangekomen op de locatie zie ik daar jongeren en ouderen. En natuurlijk de heide waar we gingen werken. Op het eerste ogenblik zou je denken dat er niet veel zou moeten worden gedaan, maar na een kleine verheldering van de ouderen, begrijp ik dat er veel werk aan de winkel is.
door Erik Rolevink
Vrijdag 4 oktober regen-regen-regen, zaterdag 5 oktober zonneschijn, zondag 6 oktober koude wind en regen. EnHOe had dus (zoals vaker) weer geluk: prima werkweer en 35 deelnemers in het Krosewicker Feld. Daarmee was onze 18e samenwerkdag een succes, zeker ook omdat onze gastheren na het werk weer hadden gezorgd voor de traditionele Moorschnuckenbratwürstchen mit Kartoffelsalat.
In het Krosewicker Feld hebben we gewerkt aan de oever van een van de vele poelen daar. Onze poel lag in een veld dat al een paar jaar niet meer was beweid. Daardoor waren de opgeslagen elzen en berken te groot geworden om nog door de koeien te laten afvreten. Dus moest de zaag en bijl er in en hebben we zo’n 1000 vierkante meter knie-dikke boompjes gerooid en opgeruimd.