Verslagen van werkdagen

door: Anton Heuven

Op vrijdag 30 december had ‘paarse muts’ bedacht dat we wilgen zouden gaan knotten, ons jaarlijkse werkje. Meestal komt daar een ruim aantal vrijwilligers op af. 
Ook was er plenty vogelkers in de buurt, dus werk genoeg voor die dag. De verrassing was groot toen er maar liefst 24 werk(st)ers acte de présence gaven.
 
‘Paarse muts’ legde uit wat vandaag de uit te voeren werkzaamheden waren en ieder koos daarin zijn of haar favoriete taak. Prachtig toch!
Er was een lier meegenomen om te testen hoe we, zonder de rug te belasten, de vogelkersstronken zouden kunnen verwijderen. Dat er vrijwilligers waren met een scouting-verleden hadden bleek een uitkomst.
Spontaan had iemand drie rechte vogelkersen gerooid en als een piramide opgebouwd. Het bouwsel met de lier werkte, al had onze veiligheidsinspecteur Henny nog wel enkele opmerkingen ter verbetering.
 
‘Paarse muts’ had in de pauze net te weinig koeken voor ieder, maar met de gesponsorde koeken van de veilheidsinspecteur erbij kwam het toch nog goed. Na de pauze gingen we nog even flink aan het werk en om 12 uur stond de glühwein alweer klaar. ‘Paarse muts’ had een windscherm om zijn veldkeuken gebouwd, zodat naast de glühwein ook de erwtensoep op de juiste temperatuur kon komen én blijven. 
 
Het was weer een geweldige sport- c.q. werkdag, waarna ieder tevreden huiswaarts keerde, op naar de oliebollen!
 

door Harry van der Sleen met foto van Ben Draaijers 

Een jaar of zes, zeven geleden heeft EnHOe het heidegebied ‘Het Waarveld’ in het Buurserzand grotendeels ontdaan van ongewenste bomengroei. Ondertussen heeft de natuur echter weer zijn best gedaan en de heide weer ruimschoot voorzien van nieuwe opslag, vooral jonge dennenboompjes. Een paar kleine boompjes prima, maar in het kader van de biodiversiteit zien we liever heidesoorten op dit veld staan.
 

Reden voor EnHOe om met een groep van ongeveer 16 personen, de kou trotserend met warme kleding, mutsen en sjaals, de boompjes weer te lijf te gaan. Ter plekke aangekomen troffen we een perceel met jonge boompjes aan waar een bomenkweker het water bij in de mond zou lopen; wij keken er uiteraard met andere ogen naar. Terwijl we het gebied inliepen, waar de nachtvorst zijn witte sporen had achtergelaten, genoten we al van het prachtige landschap om ons heen. Aan de westzijde was zelfs weer jonge aanwas van jeneverbessen aangegetroffen. Een struikensoort die het tegenwoordig erg moeilijk heeft; die hebben we dan ook uiteraard met rust gelaten. Ook troffen we verderop enkele bewoonde dassenburchten aan en smalle wildpaadjes die het gebied doorkruisen. Aanwijzingen dat het hier goed toeven is voor het wild.
Vele handen maken nog steeds licht werk en na enige tijd ontstond er al een fraaie groene rand van verwijderde dennetjes langs de rand van het veld. Na een korte pauze moesten de ijverige natuurwerkers dan ook enigszins uitwaaieren om de steeds verder verspreidt staande uitschieters op te sporen en een kopje kleiner te maken.
Ook dit keer ontkwamen we natuurlijk niet aan een smeuig verhaal van Toon. Niet echt geschikt om hier te herhalen maar het ging o.a. over een afdakje en goed gereedschap...Affijn, dit alles achter de rug hebbende konden we terugkijken op een geslaagde ochtend in de gezonde buitenlucht en genieten van de inmiddels gearriveerde heerlijke soep en rijk belegde broodjes.