door: Harrie Bruns
De opkomst was weer heel goed, deze werkdag. Het was een prachtige windstille wintermorgen. Niet veel boven nul maar in het bos was het niet onaangenaam en ook prima werkweer. Later kwam er nog iets van een bleek zonnetje door.
Er waren nog 24 werkers gekomen. Al hadden sommigen het verzamelpunt aan de Groenelaan pas wat later gevonden. In de nieuwsbrief had ook gestaan dat het was "aan de Smalenbroeksweg op de kruising met de Groene Laan".
We hebben hard gewerkt. Hoewel de aanblik van de grote hoeveelheid te rooien Rhododendrons in eerste instantie ontmoedigend was. Het halve bos was er mee dichtgegroeid. Maar we begonnen gewoon en als je dan een tijd later achteruit kijkt wat je allemaal al gedaan hebt, zag je dat er toch een enorm stuk bos van Rhododendrons was ontdaan.
Het landgoed ligt dicht tegen de wijk Stroinkslanden aan en er zijn altijd veel wandelaars.
Langs een laan in het park, waar veel gewandeld wordt, lieten we in een brede strook de Rhododendrons staan.
Daarachter richtten we echter, onzichtbaar voor de wandelaars, een 'ravage' aan.
We gebruikten zagen en schoppen, maar sommigen, zoals ik, probeerden zoveel mogelijk met de hand uit te trekken. Met wortel en tak dus!. Zeker met wat draaien en regelmatige toepassing van het hefboomprincipe, lukte dat vaak wonderwel. Mijn krachten meten met de Rhododendrons. Je kunt je er echt op uitleven!
Alleen soms tuimel je daarbij achterover en krijgt een hoop zand in het gezicht en over je heen. Dat leidt dan weer tot grote hilariteit. Bovendien zie je er zo echt niet meer uit. Maar ik had natuurlijk niet mijn beste kleren aan...
De gerooide Rhododendrons werden op rillen gelegd. Maar verderop in het bos was het plaatselijk erg nat. Het bos was kennelijk ooit aangeplant nadat er eerst vele ontwateringssloten waren gegraven, die ook wel rabatten worden genoemd.
Die stonden boordevol water. Het viel soms niet mee om vooral in het achterste deel van het bos de Rhododendrons überhaupt te bereiken.
Het viel me trouwens op hoeveel braam er in dit deel van het bos groeide. Dat wijst op stikstofrijke grond. Veel daarvan zal wel uit de lucht van menselijke activiteiten stammen, als landbouw, verkeer en energie-opwekking, etc.(atmosferische depositie). Je moest je soms gewoon eerst een weg door de bramen banen. Het maakte het werken met goede handschoenen en dito kleding extra noodzakelijk. Verder was er ook veel opslag van een andere exoot, de Douglas-spar, te zien. We hadden geen orders gekregen om deze ook te bestrijden.
Ondanks dat we een behoorlijk stuk zijn opgeschoten, zullen we hier zeker nog diverse keren terug moeten komen, want het bos is daar nog lang niet van Rhododendrons ontdaan.
De soep van Ans was zoals altijd weer prima.
Een heel geslaagde werkdag dus.