door: Anne Els Eijken (MaS-stagiaire)

Hallo, is ben Anne Els Eijken, Ik ben 14 jaar en ik doe mijn maatschappelijke stage bij natuurwerkgroep EnHOe, omdat ik graag buiten ben. Als scouting-lid wist ik al dat ik dit soort werk leuk vind. En ik vond het leuk om nog wat meer over de natuur te ler
Afgelopen zaterdag zijn we aan het werk gegaan op het Kolkersveld. De dag begon met een prachtige fietstocht naar de locatie. En toen mijn broer Evert-Jan en ik daar aan kwamen bleek het er prachtig te zijn. Alles was bevroren en helemaal wit, de boompjes, de heide, het gras: alles helemaal wit. Het was alsof we in een kerstkaart werkten, prachtig!

Het Kolkersveld is een restje van Het Overdinkelse veld, een heidegebied tussen de Dinkel en Duitsland. Het is een mooi gebied met heide en boompjes en ook IJslands mos, zoals op onderstaande foto te zien.

Afvoeren van opslag uit de heideIJslands mosOpslag afknippenOpslag uitsteken met een schop
Een heel zeldzaam mos dat op nog maar drie plekken in Overijssel groeit, waarvan de grootste van die plekken het Kolkersveld is. Het IJslandse mos heeft het heel zwaar door de zure bodem, en dit stukje waar het nog groeide moet natuurlijk goed worden beschermd.
Omdat in het veld steeds meer boompjes groeien, waaronder de beruchte Prunus Seronita, moesten wij komen om ze weg te halen. Want die boompjes zorgden voor teveel schaduw. Daarom moesten we ze uitsteken met spades, wat behoorlijk lastig was, want de grond was bevroren. In het begin werkte ik met de spade, en hoewel het lastig was ging het eigenlijk nog een stuk beter dan ik verwacht had. Maar daarna ben ik met een paar anderen met een kniptang gaan werken.

Om elf uur hadden we een korte pauze om wat te eten en te drinken, en toen weer aan het werk. Het was ijskoud, maar het werk was zwaar en zo kreeg ik het uiteindelijk zelfs heel warm. We hebben hard gewerkt in het prachtige landschap, met tussendoor alleen bezoek van een groepje hardlopers. Aan het eind van de dag was ik verbaasd om te zien hoeveel boompjes er verdwenen waren. Om 1 uur waren we allemaal toch behoorlijk moe en koud. Toen hebben we enorm genoten van een heerlijk kopje warme soep. Om daarna te beginnen aan de prachtige fietstocht terug naar huis. Na een perfecte stagedag!

Als 'extraatje' onderstaand ook het verslag dat Wilbert Kallenberg (van IVN) ons toezond over deze mooie werkochtend:

Kolkersveld Wat was dat mooi! Met het poedersuiker van de kerststol nog vers in het geheugen, werden we op het Kolkersveld door de natuur onthaald op een door aangevroren mist gepoedersuikerde hei. En dan zo’n bleek zonnetje erover: daar kan geen Frozen 2 tegenop. Welhaast IJslandse taferelen dus. Daar begonnen we dan ook mee: een mooie en interessante uitleg over de superspecial van deze plek: het IJslands mos, een korstmos.

Uitleg over de werkzaamheden en het terreinOpslag knippen deel 2Opslag te lijf met een schopFlink steken om de opslag uit de heide te krijgen
Categorie: zeer zeldzaam, ernstig bedreigd. o.a. ten gevolge van de stikstof. Komt maar op een paar plekken voor. Het Kolkersveld is er daar een van. Hierdoor nog sterker gemotiveerd ging de grote groep van 33 vrijwilligers aan het werk, hier aan de Invalsweg.

Het volk was Redeloos, de regering Radeloos en het land Reddeloos. Zo leerden we dat vroeger op school over het Rampjaar 1672. De inval van Bommen Berend, de bisschop van Münster, in 1672 bij Overdinkel vinden we nu nog terug in de naam van de zandweg daar: de Invalsweg. De regering had in 1672 het landleger verwaarloosd. Ook nu constateren we een verwaarlozing, waar het ontbreekt aan PASsende maatregelen, al heten onze vijanden geen Bommen Berend, maar stikstof en CO2. De drie R-en van 1672, Redeloos, Radeloos, Reddeloos worden daarom thans: Rappere Reactie, Regering! Behalve voorkomen van verdere schade aan de natuur is herstel nodig om biodiversiteit te behouden. Niet met kanonnen, maar met scherpe spades wordt deze strijd aangegaan. Op het Kolkersveld, het strijdtoneel van 1672, traden op deze zaterdag na Kerst de keurtroepen van de EnHOe en IVN Oldenzaal-Losser e.o. aan. Van voldoende energie voorzien door het Kerstmaal, trokken zij het Kolkersveld in. Waar eerst uitgestrekte heidevelden waren, resteert nog een kleine, maar fijne strook, die echter belaagd wordt door Amerikaanse vogelkers, ook wel bospest genoemd en de meesten weten wel waarom. Ooit bejubeld, nu verguisd door zijn niets ontziende optreden. Het kan verkeren.

Als altijd was het lekker werken buiten met de soep als heerlijke afsluiting. Als je dan ziet wat je met zijn allen op zo’n ochtend voor elkaar krijgt, dan daalt over het strijdveld een teVREDEn gevoel neer. We hoorden weliswaar geen engelen zingen, hun liederen vloeiend en klaar, en tot schreiens bewogen is misschien teveel gezegd, maar het wonder aanschouwd hebbende, wachten wij het nieuwe jaar.