door: Wilbert Kallenberg

Vlijertse Meden, zaterdag 5 maart 2022
Een viertal reeën verwelkomde de vrijwilligers van IVN Oldenzaal-Losser e.o. en EnHOe hartelijk, al bleek al snel dat zij op landgoed de Vlijertse Meden toch liever deze vlijtige mensen meden.
Wilgen knotten was een onderdeel van het programma. In het boek “Albrecht en wij” van Lodewijk van Oord komt een opmerkelijke passage voor. Voor de wilde honden in de dierentuin is een renbaan aangelegd. In het wild rennen ze over grote afstanden. Maar de renbaan in de dierentuin gebruiken ze niet. Waarom zouden ze ook? Ze hoeven niet meer achter een prooi aan. Zullen we de renbaan maar weghalen, is de vraag. Nee, niet doen, dat vinden de mensen zo sneu. De renbaan is er blijkbaar niet zozeer voor de wilde honden, maar voor de bezoekers. Die vinden het mooi, dat we dat voor de wilde honden doen. En de honden zelf?

Landschapskunst bij de Vlijertse Meden

Wilgen knotten: wat vinden de wilgen zelf er eigenlijk van? Ja, mooi gezicht voor de mensen. Past zo fraai in het landschap. Mens en knotwilg, zie het schilderij van Nikolay Astrup. Een vorm van kunst eigenlijk, die knotwilgen, landschapskunst.
Een kunst ook om de wilg mooi te knotten. Anton had ons vooraf al een filmpje gestuurd hoe dat volgens de tegenwoordige inzichten moet gebeuren. De egeltechniek wordt het wel genoemd: niet tot op de stam, maar een klein stukje van de wilgenteen laten staan. Dan loopt hij mooier en beter uit.
Op het schitterende landgoed van Jan en Ineke Deterd Oude Weme in Deurningen werden de wilgen gedegen aangepakt. En het resultaat mag er zijn.
De egel-aanpak leidde niet tot stekeligheden. Integendeel, er werd perfect samengewerkt op diverse locaties op het landgoed. Niet alleen bij de wilgen, ook bij de Deurningerbeek en bij een fraaie poel werd er flink aangepakt. Na al deze inspanningen was de heerlijke soep een waardige afsluiting. De kunstenaars gingen, voldaan over hun artistieke kwaliteiten, naar huis.

Naschrift van de redactie: aan deze laatste werkzaterdag deden 30 deelnemers mee. 
Het volledige verslag van Wilbert met meer foto's vind je hier.