door: Wilbert Kallenberg
Eiland in de tijd
Onlangs kwam ik in het boek “Liefde als dat het is” van Marijke Schermer de uitdrukking tegen: 'eiland in de tijd'. Deze week kwam ik deze uitdrukking weer tegen, nu in de Volkskrant: “Louis van Gaal is een eiland in de tijd” stond er. Paulien Cornelisse vond het “best een mystieke uitspraak”.
Eiland in de tijd, ook van toepassing op onze Natuurwerkochtenden. De levensdraden van een aantal enthousiaste vrijwilligers versmelten voor een ochtend met elkaar. Voordien nooit in precies deze samenstelling bij elkaar en waarschijnlijk later ook nooit meer: een eiland in de tijd.
Wat bracht deze vrijwilligers bij elkaar? Een schitterend beekdal, dat je normaal niet kunt betreden en slechts van afstand kunt zien liggen. Net als een eiland. Al steekt dit 'eiland' niet uit, maar ligt juist lager dan zijn omgeving. Het wordt zelfs wel de hel genoemd. Best een mystieke plek dus.
De temperatuur deze ochtend ging geleidelijk richting hellevuur. Maar dat nam niet weg dat de vurigheid, waarmee het werk werd verricht, minder werd. Integendeel, na een uitstekende uitleg door Marcel Meenhuis gingen we niet alleen voortvarend aan de slag. Na de koffiepauze in de lommerrijke entourage van Erve Middelkamp bleef het tempo in de hel hemelshoog, mede door de enthousiaste inbreng van enige nieuwe vrijwilligers.
Na al het gehark en gesjouw ligt het beekdal er weer prima bij. Voldaan konden we dan ook na gedane arbeid ons de soep en broodjes goed doen smaken: een mooie start van het nieuwe seizoen.